Słowniczek - przydatne pojęcia
Choroba dekompresyjna
zestaw objawów, który może odczuwać osoba wystawiona na zbyt szybko zmniejszające się ciśnienie zewnętrzne (np. gdy nurek zbyt szybko wynurzy się na powierzchnię).
Ciśnienie wytworzone w komorze hiperbarycznej
podczas zabiegu tlenoterapii ciśnienie rośnie do poziomu ok. 1,5-razy większego niż ciśnienie atmosferyczne na poziomie morza.
Dekompresja
zmiana ciśnienia z wysokiego na niskie; aby zapobiec negatywnym skutkom dekompresji konieczne jest spowolnienie procesu zmiany ciśnienia.
Sprężanie (pot. kompresja)
proces, w którym wzrasta ciśnienie (pierwszy etap zabiegu tlenoterapii); podobnie jak w przypadku dekompresji – proces wzrostu ciśnienia powinien odbywać się stopniowo.
Tlen
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 8, najbardziej rozpowszechniony pierwiastek na Ziemi (zawartość tlenu w jej skorupie wynosi 46,4 proc.). Tlen jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu – transport tlenu do komórek musi odbywać nieustannie, nawet kilkuminutowa przerwa powoduje ich obumieranie.
Komora hiperbaryczna (lub komora ciśnieniowa)
specjalne pomieszczenie wykorzystywane w terapii hiperbarycznej, 100proc. tlen podawany jest w komorze hiperbarycznej pod zwiększonym ciśnieniem atmosferycznym. Komora hiperbaryczna może być jedno- lub kilkuosobowa.
Tlenoterapia hiperbaryczna
leczenie tlenem; nieinwazyjna metoda polegająca na wykorzystywaniu tlenu pod zwiększonym ciśnieniem w leczeniu poprzez zwiększenie stężenia tlenu w powietrzu wdechowym.
Hiperbaria tlenowa (hiper- + gr. báros – waga)
przebywanie w komorze hiperbarycznej połączone z oddychaniem czystym tlenem. Samo słowo hiperbaria może też oznaczać ciśnienie powyżej normalnego.
Mikrokrążenie
element układu krwionośnego, sieć małych żyłek. To tu dochodzi do wymiany substancji między krwią a płynem pozakomórkowym.
HBOT (ang. Hiperbaric Oxygen Therapy)
inaczej: tlenoterapia hiperbaryczna.
Hipoksja
niedobór tlenu w tkankach.
Hiperoksja
wyższe niż normalne stężenie tlenu w tkankach. O nadmiarze tlenu w organizmie można mówić, gdy stężenie parcjalne tlenu w krwi tętniczej przekroczy 300 mmHg.